วันศุกร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

อาสาไปส่งชาวต่างชาติ

วันที่ 18 พ.ค. 2554
วันปกติของคนธรรมดา ขับรถเครื่องออกไปเล่นชมนก ชมไม้ตามปกติ
ใกล้ค่ำแล้ว 6 โมงเย็น เห็นฝรั่งคนหนึ่งกำลังเดินสงสัยพึ่งลงมาจากรถบัส
แล้วเส้นทางมิตรภาพ - สะพานไทยลาวไม่มีรถโดยสารประจำทางวิ่ง
มีแต่รถโดยสารระหว่างประเทศที่วิ่งไม่กี่รอบต่อวัน เขาเดินมาไกลพอสมควร
ประมาณ 2 กิโลเมตรได้ พอเข้าไปถามได้ความว่าเขาพึ่งมาจากโคราช
และกำลังจะไปปั้ม พาสปอร์ตที่ด่านตรวจคนเขาเมือง จึงได้อาสาไปส่ง
ทราบว่าเป็นชาวสวิสฯ
*เรียนภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ ป.3 ได้ใช้ก็วันนี้แหละ

วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวก้าว

ก้าวต่อไป  จะเป็นไง  ยังไม่รู้
แต่ตอนนี้  ใจมันฝ่อมันห่อเหี่ยว
ใจปลาซิว  ใจไม่ดีสู้ไม่ไหว
ใจเป็นนาย  กายเป็นบ่าวเห็นเป็นจริง

เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน

ดอกหาง  นกยูง  สีแดงฉาน
บานอยู่เต็มฟากสวรรค์
คนเดินผ่าน  ไปมากัน
เขาด้นดั้น  หาสิ่งใด

ปัญญา  มีขาย  ที่นี่หรือ
จะแย่งซื้อ  ได้ที่ไหน
อย่างที่โก้  หรูหรา  ราคาเท่าใด
จะให้พ่อ  ขายนา  มาแลกเอา

ฉันมา  ฉันเห็น  ฉันแพ้
ยินแต่  เสียงด่า  ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่  ไม่หวาน  เหมือนบ้านเรา
ใครไม่เข้า  ถึงพอ  เขาเยาะเย้ย

นี่จะให้  อะไร  กันบ้างไหม
มหาวิทยาลัย  ใหญ่โตเหวย
แม้นท่าน  มิอาจให้  อะไรเลย
วานนิ่งเฉย  อย่าบนอย่าโวยวาย

ฉันเยาว์  ฉันเขลา  ฉันทึ่ง
ฉันจึง  มาหา  ความหมาย
ฉันหวัง  เก็บอะไร  ไปมากมาย 
สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว

มืดจริงหนอ  สถาบันอันกว้างขวาง
ปล่อยฉัน  อ้างว้าง  ขับเคี่ยว
เดินหา  ซื้อปัญญา  จนหน้าเซียว
เทียวมา  เทียวไป  ไม่รู้วัน

ดอกหางนกยูง  สีแดงบานฉาน
บานอยู่เต็ม  ฟากสวรรค์
เกินพอ  ให้เจ้าแบ่งปัน
จงเก็บกัน  อย่าเดิน  ผ่านเลยไป


ตลิ่งชันกำแพงสูง

ตลิ่งชัน  กั้นน้ำ  ไหลตามล่อง
กำแพงสูง  ปิดกั้น  การรับรู้
ให้เดิมตาม  ทางวิถี  ที่ชี้นำ
ก้าวตามกัน  สู่เส้นทาง  ไร้เสรี

ทั้งชีวิต  ถูกครอบงำ  ด้วยระบอบ
ทั้งการเมือง  การศึกษา และสังคม
ชี้ให้เดิน  ด้วยอำนาจ เผด็จการ
สั่งหันซ้าย  หันขวา  ได้ชอบใจ

แต่ยังมี  คนบางกลุ่ม  บางจำพวก
ที่ต่อต้าน  ไม่สนใจ  ต่อคำสั่ง
ด้วยมองเห็น  สิ่งที่อยู่  นอกกำแพง
จึงก้าวเดิน  ให้พ้น  กำแพงสูง

ເວລາ

งานเลี้ยงยังมีวันเลิกลา
ปลาร้ายังมีวันหมดอายุ
ถั่วฝักยาวยังมีฝักสั้น
ทุกสิ่งแปรผันตามกาลเวลา

วันจันทร์ที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

กลอน สงสารหมา

สงสารแต่      หมา          จอนที่ไม่จัด
มันวิ่งตัด        หน้า          รถสิบล้อใหญ่
ผลปรากฏ      รถไม่บุบ   หมานอนตาย
แสนโชคร้าย  ที่มาตาย   กลางถนน
เกิดเป็นหมา   แท้จริง      แสนลำบาก
บ้างอาภัพ     ไร้เจ้าของ  คนดูแล
แม้นวาระ       สุดท้าย      วายชีวา
ไร้ฝูงหมา       ฝูงคน        มาสนใจ



วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

อาสาส่งคนเดินทาง

หลายครั้งที่ผมขับรถเขาไปในตัวเมืองและเห็นผู้โดยสารบางคนไม่มีเพื่อนมารับหรือติดต่อเพื่อนไม่ได้ในระหว่างที่นั่งรอคนมารับจากศาลาริมทาง บางคนตัดสินใจเดินหลายครั้งที่เห็นรถคันแล้วคันเล่าฝ่าไปมาไม่ใยดี ไม่ว่าคนแก่ เด็ก ผู้หญิง ผู้ชาย ผมจะอาสาไปส่งยังจุดหมายหากเห็นคนเหล่านี้ต้องเดินตากแดด แม้ไม่รู้จักกัน บางคนให้ค่าน้ำมันรถ บางคนขอบคุณ แค่นี้ก็พอใจแล้ว
หญิงชรา /คนขับรถบรรทุก/ อาจารย์สอนภาษาไทย /นักศึกษา / กรรมกร คนหลายหลายอาชีพที่ผมอาสาพาไปส่งเพราะเมื่อรถโดยสามาส่งผู้โดยสารลงที่ศาลาทางหลวงหน้า มข หนองคายแล้วจะไม่มีรถโดยสารเข้าไปทางถนนเส้นทางไปสะพานมิตรภาพไทยลาว